Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 4 december 2013

Hart met lintjes?



Het hart met lintjes waarover hieronder zo meer...

Hartjes, harten, als ik er zo over nadenk, ben ik eigenlijk best gek op ze. Als ik er zo over nadenk, heb ik hier eigenlijk best veel hartjes. Afgelopen week kwamen er zelfs nog een paar hartjes bij, die zaten in een dikke enveloppe in de brievenbus. Jawel, alweer een presentje in de bus. Ze komen van Marlies, die ze zelf gemaakt heeft. 

De hartjes van Marlies met een volgeschreven kaart erbij.

Nogmaals bedankt Marlies, ze zijn hartstikke leuk en krijgen een mooi plekje hier.

Als ik zo eens rondkijk, zie ik meer hartjes. Kijk maar...


Rechtsonder de zelfgemaakte servethouder die ik vorig jaar met Kerst van Lars-Erik kreeg, dat kun je HIER nog lezen. Op dezelfde foto zie je linksboven nog net een stukje van een ander hart dat ik vorig jaar al van Marlies kreeg.
En oké, ik geef toe dat het peperkoeken hart dat ik onlangs bakte al op is en de trommel leeg.

Maar hoe zit het nu met het hart met de lintjes? Jullie zullen het misschien al eens eerder gezien hebben, want het staat al zo'n drie jaar in de rechter kolom. Hoe is het nu zo ontstaan?
Het was 2009, mijn vader overleed in maart van dat jaar, terwijl mijn moeder al anderhalf jaar in een wooneenheid voor demente bejaarden woonde. Wij moesten toen dus het huis leegruimen, een gigantische klus, het stond enorm vol! Ook de naaibox van m'n moeder kwam aan de beurt en ik kon er natuurlijk wel veel van gebruiken.
Eenmaal in Zweden bedacht ik iets. Ik maakte van een stuk staaldraad een hart. Dit was natuurlijk erg dun en ik zocht in het bos een berkentak van egale dikte, hij moest ook buigzaam zijn. Ik bond de tak met binddraad om het hart. Ik had ook nog lakens bij mijn ouders vandaan, goede en minder goede. Van een minder goede scheurde ik wat stroken en bond die om het geraamte van het hart. Daarna nam ik lintjes en bandjes uit de naaibox van m'n moeder en bond die eraan.
Deze herinnering aan m'n moeder fleurt hier dus al drie jaar een saai stukje muur op!
Het verveelt me nooit.

Tot zaterdag met het eerste deel van het kerstverhaal van dit jaar.