Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 30 november 2014

En aan wie geef ik ze weg, kijk maar snel...

  1. Marguerite
  2. Els
  3. Antoinette
  4. Irene
  5. Esther
  6. Marissa
  7. Soraya
  8. Marga (Het is zoals het is)
  9. Jeanette
  10. Gea
  11. Sandra K.
  12. Johan & Gerda
  13. Conny's quilts
  14. Marga (Blauw)
  15. Marijke W.
  16. Enneke
  17. Ana H.
  18. Cisca
  19. Sandra M.
  20. Corry
  21. Shorty
  22. Willy
  23. Quibi
  24. Bea
  25. Mien M.

Op 22 november j.l. (klik) schreef ik dat ik twee tijdschriften zou verloten, Julmagasin.
Dit zijn de namen van degenen die gereageerd hebben. Enkelen hebben via email gereageerd omdat het niet ging via het formulier onder het bericht. Inmiddels kunnen er nog minder mensen reageren, ook bij Peter en ook bij andere bloggers. We hopen dat Blogger snel met een oplossing komt c.q. het probleem oplost. Maar probeer gerust te reageren, misschien kan jij het wel of is het inmiddels opgelost. Mailen kan ook, zie rechter kolom onder Contact.


Voor de trekking heb ik deze keer niet de hoge hoed genomen, maar de computer het werk laten doen.
Twee tijdschriften te verloten, dus twee maal de nrs. 1 t/m 25 ingevoerd.
De twee tijdschrijften gaan naar nr. 15 - Marijke W. en nr. 19 - Sandra M.
Marijke en Sandra, willen jullie je adres mailen naar gonnetje2@gmail.com zodat ik jullie het tijdschrift kan sturen? Alvast veel plezier ermee!

 Gon



donderdag 27 november 2014

Adriana





Even de link naar een nieuw bericht van Peter. 
Vind je het leuk om hem te volgen dan kun je je e-mailadres invullen op Peter zijn blog aan de rechterkant bij "Follow by Email". Je krijgt dan automatisch bericht wanneer er weer iets geplaatst is. Het is nl. niet echt mijn bedoeling het hier constant te blijven melden. Zo mis je geen berichten, bijvoorbeeld ook niet zijn kerstverhaal eerdaags.

Hier is dan de link (klik) naar het nieuwe bericht "Adriana".

Gon

dinsdag 25 november 2014

Het maar eens over een andere boeg gooien...


Nee, nee, dit gaat niet over Peter zijn blog, niet letterlijk over een boeg. Ik wil het gewoon eens over een heel ander land hebben dan Zweden, over een heel klein stukje van het grote Frankrijk.
Is het niet zo dat bijvoorbeeld geuren en muziek ons terug kunnen voeren naar momenten uit het verleden? Ik heb dat altijd heel sterk. Ze kunnen negatieve en positieve herinneringen oproepen. In mijn geval zijn het gelukkig meestal positieve herinneringen. In het onderstaande zelfs zeer positieve herinneringen. Ik zocht laatst tussen mijn cd's en kwam de Franse cd's weer eens tegen, ik vergat waar ik naar op zoek was en ging ze draaien, cd na cd en toen...

Stelde Peter zich ook nog eens voor op zijn blog en schreef daar onder andere dat hij en ik elkaar ontmoetten in 2001. Het was om precies te zijn eind augustus van dat jaar op een moment dat ik net een heel moeilijk jaar achter de rug had. Wat volgde was een geweldige tijd, geweldige jaren en eigenlijk duren die nog steeds voort! 

Vanaf 2002 gingen we minstens twee keer per jaar naar Zuid-Frankrijk en we gingen in elk geval beslist rond kerst een paar weken naar het huis nabij de Middellandse Zee. Het achterland, is het land van de Katharen, een religieuze beweging in de westelijke Languedoc die tijdens de 12e en 13e eeuw een grote aanhang kende.
Ze zijn net zo lang vervolgd tot dat er geen Katharen meer waren, velen werden levend verbrand. Je kunt er alles over lezen via deze link (klik) naar Wikipedia.


Tijdens ons verblijf in het huis kregen we een keer bezoek van kennissen uit NL.
Zij kwamen met hun camper.
Het is december 2003 en hier zit ik met Ineke op een terrasje aan een haventje aan de Middellandse Zee.
Ik ben degene links met de roze blouse en die heerlijke koffie met slagroom...

In de maand december waren er op de Franse televisie altijd fantastische shows!
Elk jaar! Daar kan menig land nog een puntje aan zuigen. Tot nu toe zag ik ze nog niet zo fraai en verzorgd als in Frankrijk en zeker niet hier in Zweden. Als er al een show is kan die nog niet in de schaduw staan van zo'n Franse. Sorry Zweden. Zo kwam het dat ik regelmatig een cd kocht, Franse chansons! Zo ook een cd van Johnny Hallyday en het nummer Que je t'aime sprak mij natuurlijk erg aan, ik kocht hem en ik droeg het nummer op aan Peter. Hier komt ie nog een keer Peter, weer speciaal voor jou! Maar ook voor iedereen die het mooi vindt. Dus.. zet een goede koptelefoon op en geniet van dit geweldig mooie nummer. Het instrumentale intro duurt wel even en dan... geweldig, wat een artiest is Johnny Hallyday! Kippenvel!




Vooral 's winters, maakten we uitstapjes. Bijvoorbeeld over Perpignan naar Spanje richting Girona. Leuk om daar eens te winkelen en lekker tapas te eten in het land waar ze uitgevonden zijn.
We gingen ook een keer naar Andorra in de Pyreneeën, dat is wel winters in december.
Ik herinner me nog heel goed dat het slecht weer werd op de terugweg naar het huis en dat de matrixborden boven de weg aangaven dat snelheid minderen geboden was i.v.m. slipgevaar. Het was een weg met betonnen randen. Zowel rechts als de middenberm, van die kom-achtige betonnen randen. We werden met grote snelheid ingehaald door een Ford Ka, nu niet bepaald een robuuste auto. Er zaten twee heel jonge vrouwen in en ze hadden schik, dat kon je in die flits nog wel zien. Waarschijnlijk door de snelheid en het feit dat ze schik hadden en de aandacht niet geheel op de weg was maakte dat ze tegen de betonnen rand in het midden kwamen en op hun zijkant gelanceerd werden naar de betonnen rand aan de rechter kant. Zo tussen alle auto's door, ze raakten er geen een en kwamen tot stilstand aan de rechterkant. Het was een zeer schokkend gezicht. De vrouw aan de rechterkant kon er maar met heel veel moeite en helemaal overstuur en huilend uitkomen en de bestuurster kwam er ook nog heelhuids uit. Roekeloos was het. Ze zullen er wel van geleerd hebben.

Ondertussen zal er wel weer een mooie show zijn geweest na thuiskomst met bijvoorbeeld dit mooie chanson. Een cd waar o.a. dit nummer op staat hebben we hier ook in de kast: Dans tes bras (In jouw armen) - Charles Aznavour




Ik houd van heel veel soorten muziek, niet alleen van Franse chansons natuurlijk. Maar het is juist nu dat het allemaal weer even uit de kast komt.

Ik wil nog wel even door vertellen, maar dan wordt dit bericht wel erg lang. Daarom komt er nog een deel II van  Over een heel andere boeg. 

Tot dan!

Gon


p.s. Doe je al mee met de verloting om een nummer van het Julmagasin? Zie het vorige bericht. Het kan nog t/m zaterdag de 29e, zondag verloot ik de twee tijdschriften.

zaterdag 22 november 2014

Ik geef iets weg, dus kijk maar snel...




Ik had hem al voor mezelf gekocht en kreeg in ene zin er nog maar eens twee bij te kopen om weg te geven. Elk jaar brengt Allers weer het leuke Julmagasin uit. 
Je weet het... JUL = kerst! 
Dus een heel leuk blad met allerlei ideeën voor kerst. In het midden van het blad beschrijvingen en recepten. 

Krijg je er ook zin in? Het enige wat je hoeft te doen is hieronder een reactie plaatsen. Op 30 november - 1e advent, verloot ik de twee tijdschriften. Dan is er nog voldoende tijd voor kerst om er iets mee te kunnen doen.
Het geldt niet voor volgers in Zweden :-).

Heb je trouwens al gelezen op Peter zijn nieuwe blog Captain F.L.Woodleg (klik)?


Gon


p.s. Inmiddels heb ik van verschillende lezers begrepen dat reageren niet mogelijk is. Dus sommigen kunnen wel en sommigen niet reageren. Wanneer je niet kunt reageren mag je me een e-mail sturen: gonnetje2@gmail.com.


dinsdag 18 november 2014

Mooi nieuws en leuk nieuws...


Laat ik beginnen met het leuke nieuws. Zij die hier al langer lezen herinneren zich misschien dat Peter hier een enkele keer ook een bericht heeft geschreven. Vier keer om precies te zijn. 
In 2008 Sölvesborg en Kalmar - Zweden, in 2012 De Ruunder toren.
In 2014 Manneke, Flip, Björn, Bartje... en ook nog De telegraaf op stop.
In het laatste bericht beloofde hij in de herfst terug te komen met een bericht. 
Het leek een leuk idee een blog voor Peter zelf te maken. Hij heeft nog zoveel stof om te vertellen en als hij eens op zijn praatstoel zit als er bezoek is merkt men vaak op dat hij het eens op zou moeten schrijven. Hij wimpelde het eigenlijk altijd weg, maar ook op zijn berichten op mijn blog kwam wel eens zo'n reactie. Nu de lange winter voor de deur staat heeft hij besloten toch maar eens wat te gaan schrijven. Dit zal doorgaans gaan over zijn tijd op zee.
 



De berichten die hij op mijn blog geschreven heeft zijn gekopieerd naar zijn eigen blog, helaas komen de reacties dan niet mee. De blog heet Captain F.L.Woodleg en in het eerste nieuwe bericht schrijft hij hoe deze naam in de wereld kwam. Het volgende bericht zal, zoals hij afgelopen voorjaar beloofde, gaan over de Adriana die Ruinen in Drenthe als thuishaven had. Daarna komt hij met een kerstverhaal in twee delen. Ik kan alvast zeggen dat het leuke verhalen zijn. Misschien heb je wel helemaal niets met verhalen van een oud zeeman, je leest hier waarschijnlijk omdat je óf me kent, óf Zweden-/Scandinavië liefhebber bent. 
Maar misschien is het toch wel leuker dan je dacht of ken je iemand waarvan je denkt dat het aan zal spreken. Natuurlijk leuk voor Peter als er veel gelezen wordt!
Dit is de link naar de blog Captain F.L.Woodleg (klik).
Er staat ook een link (knop) hier bovenin de balk.

En dan nu het mooie, geweldige nieuws. Pinus Sr. blijft overeind!!!
Het is altijd moeilijk voor mij om kort van stof te zijn, dus hier komt mijn verhaal...
Afgelopen vrijdag zou Rolf komen (of zaterdag) om Pinus te vellen. Hij kwam niet, maar daar kijken wij niet raar van op, dat gebeurt hier met regelmaat. Vóór vrijdag waren wij erg "bezig" met de boom. Zelfs ("nuchtere" "stoere") Peter liep elke dag nog even naar de boom en kletste wat. Ik was erg down om de boom en heb hem een keer omarmd. Helemaal omarmen ging helemaal niet, ik kwam maar tot het omarmen van de helft van de boom, hij is dikker dan hij op de foto lijkt. 
Het wachten was dus op Rolf. Vanmiddag stond hij dan in ene voor ons neus en ging nog even kijken wat hij morgen allemaal mee moest nemen, hij was toch in de buurt. Behalve Pinus, zou hij nog een boom vellen, ook zo'n grote, ook jammer, maar ik ben daar niet verdrietig om. Gek eigenlijk. 

Afgelopen week zat ik ook nog te snuffelen in oude foto's. Er was een map uit 2010 met foto's die nog gered waren van onze vorige gecrashte computer. Ik bekijk ze bijna nooit omdat ze zo apart zitten ergens :-). Het zijn foto's van de zomer van 2010 hier. Toen zag ik een foto van Pinus die uit zo'n hoek genomen was dat ik kon zien dat hij toen ook al uit het lood stond. Dat is ons helemaal nooit opgevallen en daarom dachten we dat het door die twee stormen kwam! Oh, wat baalde ik en nu zou Rolf komen...

Pinus in de zomer van 2010

Goed, vandaag was Rolf er dus en tja, wat moesten we nu zeggen? Je kunt hem nu toch haast niet zeggen dat Pinus niet om hoeft dachten we. Maar toen we naar hem toe liepen dacht ik onderwijl: "We laten Pinus toch zeker niet vellen omdat we het sneu voor die man vinden?!!!"
Ik begon maar een beetje voorzichtig en zei dat ik het nog steeds erg moeilijk vond omdat het zo'n mooie oude boom is. Rolf was het er helemaal mee eens, hij begreep het ook. Zo'n mooie oude grove den zie je niet vaak zei hij. Ik vroeg of hij dacht dat het risico groot zou zijn dat hij om zou kunnen gaan bij een zware storm. Hij dacht het niet, hij heeft die twee zeer zware stormen van vorig jaar overleefd! Weet wel dat Rolf zijn hele leven met bomen heeft gewerkt, het is een oude rot in het vak die onderhand wel tegen zijn pensionering aan zal zitten. Hij heeft dus veel ervaring. 
Op mijn vraag hoe oud hij Pinus ongeveer schat zei hij dat hij denkt dat hij wel 150 jaar is. 150 jaar! Hij vroeg of we Pinus dan toch wilden sparen en ik zei van ja, maar dat ik het wel rot vond tegenover hem. "Det spelar ingen roll!" zei hij, oftewel dat het helemaal niet geeft. Pffffffff, wat een last viel er van me af en ik merkte wel dat Peter ook erg blij was. 
Morgenochtend komt hij de andere grove den vellen, ook niet leuk, maar kan niet anders. 

Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken voor de lieve, meelevende, begrijpende en aardige reacties en mailtjes. Degenen die hetzelfde een keer hebben meegemaakt bedankt voor hun verhaal.


En nu zoals Eva zei: HOERA VOOR PINUS!


Gon



dinsdag 11 november 2014

Huilen om een boom


Kunnen jullie me begrijpen wanneer ik zeg dat ik van binnen een beetje huil om een boom?

Vorig jaar hadden we hier twee zeer zware stormen, hun namen waren Hilde en Ivar. 
Er kwam nog een zware storm, maar of die een naam had weet ik niet meer. Wat ik nog wel weet is dat ik ontzettend bang was en dat er in Noorwegen en Zweden enorm, echt enorm veel schade was en dat we lang zonder stroom hebben gezeten. Dit weer omdat er duizenden bomen over de stroomkabels waren gevallen. 
HIER (klik) schreef ik over Hilde en HIER (klik) over Ivar.

Hier om ons heen waren bomen waar we bang voor waren. Ze zwaaiden zo enorm heen en weer en zagen er echt dreigend uit. Na de stormen leken ze ook wel enigszins uit het lood te staan. Bomen van de buren en bomen van onszelf.


"Pinus"

Ook een van mijn lievelingsbomen. De grote hoge, minstens honderd jaar oude grove den (Pinus Sylvestris) die achter het gastenhuisje staat. 
Peter vond daarna dat hij om moest en eigenlijk wist ik dat hij gelijk had. Niet alleen het gastenhuisje liep gevaar, maar aan het gastenhuisje zit ook een garage waar ook nog eens mijn auto in staat.
Buiten alle ellende en schade die je dan hebt... wat doet de verzekering?

Telkens wanneer Peter over "Pinus" begon ging ik er niet serieus op in, probeerde het onderwerp te ontwijken of zei dat ik het erg moeilijk vond en of er geen andere oplossing was, bijvoorbeeld opkappen. Geen idee of dit een bestaand woord is, maar met opkappen bedoel ik een deel van de onderste takken wegnemen, zodat de kruin minder zwaar wordt en de last beter verdeeld is, hij heeft aan één kant namelijk meer en langere takken, zeg maar gerust armen.


Wat is Pinus hoog!

Inmiddels een jaar verder en nog steeds staat Pinus daar mooi te zijn.  
Weer begon Peter over de boom toen het onlangs weer eens flink waaide. Ik werd er nerveus van dat hij er weer over begon. Toen ik dat zei, stelde hij voor dan aan Runo te vragen hoe hoog zijn "skylift" komt en wat het kost om hem te huren. 
Runo gebeld, hij zou komen kijken en hij kwam.


Somber weer, past bij mijn stemming om de boom.

Het afgelopen jaar was Peter tegen wel meer Zweden over de boom begonnen en had gevraagd of ze iemand wisten die de boom kon opkappen. Maar de Zweden lijken dan wel nooit iets te weten. "Nee hoor ik weet niemand, en vanwaar die moeite, zo'n boom kap je toch gewoon!"
Een boom heeft hier niet de waarde in die zin die ik voel. Het is hier een bosbouwgebied. Bomen zijn er om te kappen en geschikt voor a. hout om te timmeren of, wanneer de boom van mindere kwaliteit is voor b. cellulose oftewel de papierindustrie. Bossen worden hier na zo'n tachtig tot honderd jaar gekapt om daarna binnen vijf jaar weer herbeplant te worden. Na zo'n honderd jaar gaan de bomen achteruit, vandaar de kap voor die tijd. 
Ze kijken hier dus heel anders tegen een boom aan.
Ik moet zeggen dat toen er na de eerste storm "Hilde" zo'n tien tot twaalf bomen in ons eigen bos om lagen, ik daar ook niet echt zo mee zat. Er staat een massa, er staan er nog zat en ik had niet specifiek iets met bepaalde bomen daar. Dus ik begrijp de Zweden wel wat dat betreft. Het is niet te beschrijven hoeveel dennen, sparren en berken hier in Zweden staan. Buiten de stedelijke gebieden en enkele landbouwgebieden in het zuiden, is eigenlijk heel Zweden wel een bosbouwgebied.

Runo dacht dat zijn skylift wel redelijk op die hoogte zou kunnen komen, maar we merkten wel dat hij zich afvroeg wat ons bezielde. Na het afzagen van de takken zou Pinus wel gaan rotten. Waarom niet gewoon kappen?! Ik kon hem wel... je weet wel. Mijn laatste hoop in de grond geboord.




Toen spraken we buurman Åke. Hij zei dat we hem dan moesten laten omhalen door iemand die "gecertificeerd" is. Mocht het namelijk misgaan, je krijgt bijvoorbeeld schade aan het een of ander en hij is geveld door iemand die niet is gecertificeerd, krijg je niets vergoed door de verzekering.
Hij stelde voor ons in contact te brengen met Rolf en Rolf kwam, stond binnen een kwartier zelfs al op de stoep. Deze week komt hij. Moordenaar. Misdadig.


Pinus tijdens mooi weer in de zomer achter (het dak van) het gastenhuisje.

Ik zit er nu dus erg mee. 
Ik denk er over om Pinus nog even te omarmen, even tegen/met hem te "praten".
Ik denk aan de nesten die de vogels bouwden op/in zijn takken, aan de jonge vogels die we langzaam volwassen zagen worden. Veel vogels hadden er onderdak, kraaien, eksters, Vlaamse gaaien, mezen, vinken, kramsvogels.
En wat te denken van de eekhoorns die genoten van zijn dennenappels!

Maar er is ook nog een klein lichtpuntje. Aan de voet van Pinus staat een kleintje, zijn kleintje, Pinus Jr.
Rolf heeft verzekerd dat hij Pinus Jr. kan sparen. Wee je gebeente als dat misgaat!


Het lichtpuntje, Pinus Jr.!

Ik ben zo eens gaan surfen op het net en daar vind je veel over het knuffelen en/of "praten" met bomen. Werd prinses Irene er bijvoorbeeld niet bekend door, nou ja, bekend was ze al, maar mensen deden en doen er wel lacherig over dat zij met bomen spreekt. 
Toch vond ik op internet een gewoon nuchter stukje over het praten met bomen, kijk maar eens  HIER (klik)!

Maar goed, of jullie nu lachen of niet, ik ga nog een keer met Pinus praten en hem omarmen. Als ik het niet doe krijg ik spijt.

Hoe denken jullie hier over en/of wie heeft hier ervaring mee?

Gon

vrijdag 7 november 2014

Brood op de plank


Ik bak altijd zelf ons brood, met hulp dan hoor, een soort "James" (de brood- bakmachine). Soms laat ik James alleen kneden, bijvoorbeeld voor een brood wat qua vorm helemaal niet in de machine gebakken kan worden. Neem bijvoorbeeld een focaccia brood. Ik heb de machine omdat kneden met de hand niet zo lekker gaat, ik heb in enkele vingers artritis helaas, maar James doet het graag voor mij :-).
In de supermarkten hier heb je allerlei meelsoorten en bakbenodigdheden te kust en te keur. Dan is het wat dat betreft wel behelpen in Nederland. Vaak moet je daar voor bepaalde soorten meel naar een natuurvoedingswinkel of naar een molenaar.
Elke dag bak ik een volkorenbrood en zo eens in de week een rozijnen-/abrikozenbrood. Maar ik probeer ook met regelmaat iets anders uit en speel wat met meelsoorten en zaden of pitten.
En zo kwam vandaag dit heerlijke brood op de plank.




Een heerlijk stevig donker brood met een luxe smaak. Voor een brood met roggemeel toch verrassend luchtig, want roggemeel is zwaar. En natuurlijk een heerlijke geur door de anijszaadjes! Ca. 10 cm hoog.
Ik wil jullie het recept niet onthouden. Dus wil je ook eens iets anders op de plank dit weekend, dan kun je nu nog naar de winkel voor de ingrediënten.

Het recept is dus voor de broodbakmachine.

Nodig:

225 gram grof roggemeel
225 bloem (of volkorenmeel)
1 el (keuken)stroop
water
2 el olie (ik gebruikte zonnebloemolie)
1 tl zout
1 el lichtbruine basterdsuiker (anders rietsuiker of andere)
2 el anijszaad
6 gram droge gist (= 2 tl) 

Bereiden:

Meng de twee soorten meel goed door elkaar. Doe de stroop in een maatbeker en roer dit met een beetje heet water glad. Vul dit aan met koud water tot 2,75 dl.
Schenk dit watermengsel in de bakvorm en voeg de olie en de helft van het meelmengsel toe. Strooi het zout, de suiker en de anijszaadjes erover. Bedek alles met de rest van het meel en strooi in het midden de gist erover.
Zet het blik in de broodbakmachine en stel hem in op het snelprogramma (meestal voor witbrood snel). Wanneer het klaar is het blik uit de machine halen en nog 10 minuten zo laten staan. Dan voorzichtig uit de vorm schudden en rechtop op een rooster zetten. 
Het is moeilijk, maar toch een uur wachten alvorens het aan te snijden :-).

Heb je een Panasonic broodbakmachine (zoals ik), dan de ingrediënten in omgekeerde volgorde in het blik doen. Dus eerst de gist, dan helft meel, dan zout, suiker, zaadjes, dan de rest van het meel en op het laatst het watermengsel en de olie.

Ik heb het recept ook op Kokkerellen (klik) gezet, dan kun je het later altijd gemakkelijk terugvinden via de knop hier bovenin de balk (Kokkerellen).

Heerlijk met roomboter en oude kaas, of met jam of... bedenk jij het maar. 
Wat vind jij een lekkere combinatie van dit brood en het beleg?

Gon

woensdag 5 november 2014

Een kijkje in Helgums kyrka


Wellicht weten sommigen van jullie nog dat ik vorig jaar in een gigantische onweersbui stond en dat ik niet meer weg kon komen met mijn auto omdat de computer van slag was. Ik stond toen vlakbij een mooi kerkje. Je kunt dat HIER (klik) nog lezen mocht je dat willen.
Nu wil het geval dat ik daar 's zomers met grote regelmaat kom, ongeveer een keer in de week à tien dagen, zo'n 120 km van huis. Altijd geniet ik dan van dit plaatje, het kerkje aan Helgumsjön.

Helgums kyrka, klik op de foto voor mooier en groter beeld

Ik had wel eens gekeken of ik in de kerk kon komen, maar hij zat altijd op slot. Tot er in de tweede helft van deze zomer een bordje langs de weg stond dat de kerk die week elke middag te bezichtigen was. Daar liet ik geen gras over groeien en ben gelijk gegaan. Op dat moment was ik de enige en de twee heren die er zaten om iets over de kerk te vertellen overlaadden me met koffie en vooral met fika (voor degenen die dat niet weten, fika is van allerlei lekkers voor bij de koffie, een schaal vol verschillende heerlijkheden).

Wanneer je bij de kerk bent, ligt tussen de kerk en het meer (Helgumsjön) een begraafplaats, in tweeën gedeeld door een breed pad naar het water. Daar is een steiger, staan bankjes, ligt een kano en soms een kleine rondvaartboot die heeft aangelegd. Als je op de steiger staat zie je links een schiereiland in het midden van het meer, daar verzamelen altijd veel kraanvogels in het najaar, voor ze weer naar Afrika vliegen. Geweldig is dat!

Ik heb heel veel foto's van deze plek en deze kerk. Op deze blog komen ze niet erg uit, daarom zal ik ze op m'n fotoblog zetten. Geen tientallen, maar enkele om jullie een indruk te geven. 

Dus wil je een kijkje nemen bij en in deze kerk, klik dan HIER!

Op Wikipedia vond ik nog wat wetenswaardigheden over de kerk.
Vanaf de late middeleeuwen stond hier al een kerk. De eerste kerk werd vervangen door deze stenen kerk die gebouwd werd van 1786 - 1790 door de aannemer Pål Pehrsson uit Stugun.
De preekstoel is gemaakt in 1806 door Nils Dahlqvist uit Nora. Het altaar stamt ook ongeveer uit deze tijd. Het doopvont uit 1940 is van licht zandsteen en getekend door Erik Fant.
Het schilderij achter het altaar is in 1815 geschilderd door Gustav Erik Hasselgren en gekocht van Sankt Jacobs kyrka (Sint Jacobskerk) in Stockholm in 1840 of 1841. 
De opstelling van altaar en schilderij is van 1843.



Gon