Wat een traktaties

Bron foto: internet

Kwam ik gisterenavond buiten om Rushy nog even uit te laten, zag ik het geweldig mooie noorderlicht. Ik ben wel een half uur langer buiten gebleven om te genieten. Ik had Rushy maar naar binnen gelaten en haar kluifje gegeven en ben zelf weer terug naar buiten gegaan. Wederom was het licht groen- en geelachtig. Ik hoop nog eens andere kleuren te zien, want dat kan ook, kijk maar eens op Google afbeeldingen.

Ik ben er inmiddels achter dat het steeds zo tussen 22.00 en 23.00 uur is dat het noorderlicht er is (in daarvoor gunstige omstandigheden).

De laatste dag van oktober vandaag en vanmorgen was er nog steeds geen sneeuw gevallen. We hebben wel eens sneeuw begin oktober, dat is geen uitzondering. Niet dat het dan lang blijft liggen.

Vanmiddag wilde ik even naar het dorp lopen, had ik zin in en wat denk je... liep ik in de eerste sneeuw van dit seizoen en aangezien het rond nul was, bleef het nog liggen ook. Het was niet veel, maar toch is alles een beetje wit. Morgenmiddag meer sneeuw. Na het weekend zal het allemaal wel wegregenen als de voorspellingen blijven kloppen. Maar nu dus op de valreep toch nog sneeuw in oktober.

Hans is ook twee keer geweest deze week.
Hans is E.ON man 1 uit Backe, zie dit bericht. 

De eerste keer is hij een halve dag bezig geweest met de kabel in de tuin en het weer dichtmaken van het grote gat. Hij had het er erg warm van gekregen en zei dat het ook nog zo warm was voor de tijd van het jaar. De volgende dag kwam hij weer en toen om de originele kabel buiten weer aan te sluiten in het transformatorhuisje en binnen in de meterkast. De noodkabel rolden we op en die ging weer mee naar huis. 

Beide keren dronk hij weer gezellig koffie Janneke en toen alles klaar was bedankte hij voor de koffie met zelfgebakken koek en cake, hij bedankte ook voor de gezelligheid.

In reactie op Ben; ja het had zeker gekund dat er voor het opsporen en het repareren verschillend personeel is zoals bij jullie destijds met de telefoonleiding. In dit geval denk ik echter dat spoedgevallen, dus stroomuitval, voorgaan en wanneer die er even niet zijn ze oude klussen afmaken. We hadden stroom via een noodkabel, dus geen prioriteit en dat begrijp ik volkomen. Alleen, ze laten je in het ongewisse. Maar wat Janneke (baasbraal) ook al zei, het duurt vaak even, maar het komt goed!

Echte liefde?

Terwijl iedereen een beetje aan het bekomen is van de storm hebben wij hier juist erg rustig weer. Je zou haast zeggen saai, wat je van zo'n storm niet kunt zeggen. Blij dat ik niet in NL was, de adrenaline zou door m'n lijf gegierd hebben bij windkracht 11.
Nee hier kwam de regen gisterenavond met bakken uit de lucht terwijl we hier regionaal bijna vier uur zonder stroom zaten. Niets te maken met een storm of iets dergelijks, maar met een misrekening van E.ON in Malmö. 

Nu is het droog en toen ik net buiten was met de hond was het zo helder dat ik zelfs de Melkweg kon zien!

Zo zag het er ongeveer uit. De foto komt dus van het internet.

Gisteren was ik tussen de buien ook wel buiten, al was het alleen maar om de hond uit te laten. En toen zag ik het en moest eigenlijk nog eens goed kijken. Het was bij het zolderraam van het huis van Åke en Wiveka (buren). Ik bedoel niet zo'n zolderraam in het dak, maar in het verticale deel in de driehoek zeg maar. Het is een zolder waar geen kamers zijn, gewoon een kale zolder, althans dat vertelden ze ons ooit. Ik zag twee koolmezen, een koolmees binnen en een koolmees buiten. Hoe de ene koolmees binnen is geraakt is een raadsel, maar hij vloog alsmaar in paniek tegen de ruit natuurlijk.
De koolmees aan de buitenkant leek hem aan te moedigen toch vooral te komen.
"Kom dan toch, je moet gewoon hierheen komen, zo moeilijk is dat toch niet!" en gelijk was ik ervan overtuigd dat ook zij een sterke band moeten hebben. De mees buiten week echt niet van het raam en liep maar heen en weer over het vensterbankje.
Wij hebben geen sleutel van het huis, maar Clas (andere buurman) heeft al sinds jaar en dag een sleutel en misschien kon hij anders wel buitenom bij het raampje met een ladder. Op naar Clas en uitgelegd dat er bij Åke een vogel op zolder zat. Hij keek me een beetje ongeloofwaardig aan. "Kom maar kijken!" zei ik en Clas kwam mee en vroeg ondertussen of het een grote of een kleine vogel was. "Liten" (klein) zei ik. Clas had het al gauw gezien en liep kordaat naar huis, kwam terug met een uitschuifladder en een hamer. Met de hamer maakte hij twee spijkers los die voor het raampje zaten, opende het en woesj, weg was de koolmees, wat zullen die twee blij zijn geweest!
Ze eten ons trouwens nu alweer de oren van het hoofd de vogels. Het zijn er zoveel! Tja, moet je maar geen nestkastjes ophangen :-). De 60 kg zonnepitten die we onlangs kochten zijn vast en zeker niet genoeg voor de komende winter!

Breuk of wat?

Graven en het defect in de kabel gevonden. Achteraan het huisje van Clas.
Rechts voor ons speelhuisje. Veel Zweedse vrijstaande huizen hebben
een speelhuisje voor de kinderen. Ook hier stond er dus al een.
Klikklik op de foto voor grotere afbeelding.

Het was begin vorige week toen we thuis kwamen na een paar dagen weg te zijn geweest. Het was tegen vieren in de middag. Het was koud in huis, maar tien graden!

Eenmaal bij de ketel schrok ik, het water voor de verwarming was koud! Ik controleerde lichtschakelaars, keek in de koelkast, maar waar ik ook keek, nergens stroom. 

Even naar Clas gelopen om te vragen of hij wel stroom had. Ja, hij had wel stroom. 

De drie fasen in de stoppenkast gecheckt, geen pukkel. 

Dat is balen! Voor hetzelfde geld is het winter en bevriest de hele boel. Het aggregaat aangezet zodat de verwarmingspompen konden draaien.

Dan E.ON maar bellen en binnen een uur was er een servicewagen, de man moest uit Backe komen, inderdaad een klein uurtje rijden. Op de grens van het terrein van Clas en van ons staat een transformatorhuisje. De E.ON man had al snel gevonden dat er een defect was in de ondergrondse kabel tussen het transformatorhuisje en de meterkast in huis. Hij belde een collega om te komen met een nieuwe kabel die voor nood bovengronds aangelegd zou gaan worden tussen het huisje en de meterkast. Hij moest ook uit Backe komen, dus een uur wachten. Samen hebben ze de boel aangesloten en in iets meer dan twee uur na aankomst van E.ON-man 1 hadden we weer stroom, overal, of er niets aan de hand was. E.ON-man 1 was zeer trots dat hij ons in twee uur na aankomst weer aan stroom had geholpen. De kabel was nl. privébezit (voor het geval dat het bij hemzelf eens mis zal gaan) en E.ON-man 2 is zijn buurman in Backe. 

Twee dagen later kwamen ze weer samen en gingen met speciale apparatuur de kabel zoeken en zetten rode verfstrepen in het gras en houten paaltjes. Ze hoopten dat het defect ver van het huis zou zitten, zodat ze niet veel hoefden te graven. Het zoeken ging ook met een of ander apparaat en de ellende zit achterin de tuin (nabij het speelhuisje) waar al oude connecties zitten.
Ze kwamen koffie drinken en vonden ons huis van binnen "KUL!" :-)

Ze gingen graven en graven en op een gegeven moment stak er van alles uit de grond en toen in ene waren ze weg zonder iets te zeggen. Dagen bleef het stil tot gisteren. 

E.ON-man 2 stond in de kuil, rommelde wat en voor we buiten waren om te vragen hoe nu verder, was hij weer weg. Je raakt er aan gewend dat men hier zomaar weggaat zonder iets te zeggen, maar toch went het niet echt. Zouden we nog een nieuwe kabel in de grond krijgen voor de vorst echt toeslaat?

Lachen om jezelf - de elektrische tandenborstel

Ik schreef al eens eerder "lachen om jezelf", blunders van mij dus.

Zo kochten wij laatst een nieuwe elektrische tandenborstel. Normaal laadde ik een elektrische tandenborstel niet op in de badkamer, maar nu leek het me toch handig de oplader in de badkamer te zetten en te laten. Ik deed de stekker in het stopcontact en plaatste de nieuwe tandenborstel met de nog lege accu er op. 

Het was uren later toen ik weer in de badkamer kwam en de tandenborstel, die nabij de wasbak stond, eens probeerde. Prrrrrrrr zei hij en stopte daarna onmiddelijk.
Nog maar zo weinig power? dacht ik en vond het niet normaal.
Maar eens een nachtje over laten staan dan. De volgende ochtend weer eens proberen.
Prrrrrrrr zei de tandenborstel wederom en stopte ook weer onmiddelijk. Ik baalde en sprak er met Peter over. Ik zou er mee teruggaan, dus op naar de winkel. Ik zei dat hij niet oplaadde en kreeg gelijk een nieuwe mee. De andere zouden ze terugsturen.
Blij met een andere zelfde tandenborstel naar huis en weer op dezelfde plek gezet in de badkamer. Een poosje later... Prrrrrrrr en dat was het. Ik snapte er helemaal niets meer van. Moest ik nu weer teruggaan?

Gelukkig kwam het qua tijd even niet uit om weer naar de winkel te gaan en soms heb je het dan wel eens, dan krijg je in ene een helder moment, zomaar wanneer je er helemaal niet eens mee bezig bent valt het kwartje. Terwijl ik het me bedacht voelde het alsof mijn hoofd rood was van oor tot oor en ik schaamde me dan ook.
Het stopcontact is om je bijvoorbeeld te scheren en gekoppeld aan de lamp boven de spiegel. Dus... wanneer je de badkamer verlaat en het licht uit doet, is het stopcontact ook uitgeschakeld. Ik ben maar even gaan bekennen in de winkel, gelukkig konden ze er om lachen en was de tandenborstel nog niet teruggestuurd.

Begaan jullie ook wel eens zo'n blunder?

Het eerste ijs

Klikklik op de foto voor een groter fraaier beeld!

Het was een heldere nacht en tegen de ochtend was het -6 °C. Vanuit het keukenraam zag ik aan de zuidkant van het meer het eerste ijs. Vanuit huis veel beter te zien dan toen ik later aan de oever van het meer stond om deze foto te maken. De zon scheen nog heerlijk achter mij, maar op de foto is te zien dat er wat bewolking kwam opzetten. Het was werkelijk een prachtige morgen.

Op de bovenste foto is rechts nog een rood gevalletje te zien. Dit was eens een pomphuis, maar overbodig geworden laten de Zweden het aan z'n lot over en de laatste jaren zien wij het pomphuis langzaam zakken. 

Is eens iets anders dan een auto of een tractor.

Herfsteitjes

Fraaie Zweedse vogelvilla :-)

Laatst heb ik alle nestkastjes weer schoongemaakt. Een succes dit jaar, geen enkel achtergebleven dood vogeljong, alle nestjes compleet verlaten. Alleen de bouwsels in de huisjes herinneren er aan dat ze bewoond zijn geweest. Zo kwam ook deze villa aan de beurt en ik hield mijn hart een beetje vast. Er was namelijk al in gebroed en de familie bonte vliegenvanger was met alle jongen uitgevlogen. Maar daarna was er een familie koolmees die hier nog wilde gaan broeden, het was al juli. Ze vlogen nog af en aan met nestmateriaal, terwijl het oude er ook nog in zat. Dit legsel zou nooit een succes kunnen worden zo laat in het broedseizoen, vooral omdat de zomers hier nogal korter zijn.

Het dakje van de villa gehaald, dit zit vast met splitpennetjes. Kijk eens hoe hoog ze al zaten, je ziet het nestmateriaal al zitten. 

Oef, gelukkig geen dode jonge vogels, na het leggen van twee eitjes moet de familie koolmees ook gedacht hebben dat het misschien toch niet zo verstandig was. 

Een wijs besluit!

Leuk trouwens om er ook haren van Rushy onze hond in terug te zien.

Rushy onder zeil en de naam van de bloem

Nog eventjes lekker wat slapen

Vandaag moest Rushy naar de dierenarts. Ik houd haar gebit altijd in de gaten en nu leek het me tijd om er naar te laten kijken. Er was ontstoken tandvlees bij een kies in het bovengebit en de kies leek ook niet best. Gevraagd of ze een milde narcose kon krijgen, ze is al veertien jaar en de reguliere narcose die met een injectie in een spier wordt gegeven is nogal belastend voor het hart bij een oude(re) hond. Ik mocht er bij blijven tot de narcose werken zou, ze kreeg eerst een infuus in haar voorpoot. Het scheren van haar voorpoot vond ze niet zo leuk, maar ze bleef braaf. Toen het infuusje zat en de vloeistof erin gespoten werd was ze gelijk vertrokken. Ik ben weggegaan en ruim een uur later belden ze dat Rushy weer opgehaald kon worden. Twee kiezen zijn er getrokken en haar gebit is schoongemaakt en gepolijst. Ze lijkt wel weer een jonge meid als ze haar tanden laat zien :-) 

Aan Rushy merk je niet of ze last heeft van haar gebit, je moet echt op je eigen ogen af gaan. Drie jaar geleden werden er ook twee kiezen getrokken en de dierenarts zei toen dat terriërs echte diehards zijn en een heel hoge pijngrens hebben. 

We haalden haar uit het asiel toen ze negen was, Rushy was een moeilijk te plaatsen hond vanwege problemen na mishandeling. Bij een gezin met kinderen kon ze zeker niet. Wij vonden het leuk om haar nog een mooie oude dag te geven en dat heeft ze zeker, daar hoort ook een pijnloos gebit bij! 

Eigenlijk zou ik haar gebit moeten poetsen en ik denk er over om het eens te proberen. Per slot van rekening mag ik altijd probleemloos haar nagels knippen. 's Winters, als ze maanden over / door de sneeuw loopt, slijten haar nagels niet zoals bijv. op de verharde straat en groeien door. 

Lieve Rushy, ik hoop dat we nog een paar jaar plezier van je mogen hebben! Onze vorige hond werd achttien jaar, dus wie weet...

Dan wil ik nog even terugkomen op mijn vraag betreffende de bloem in het vorige berichtje. Ik heb diverse oplossingen gekregen betreffende de naam. Toen ik vanmorgen de oplossing van Jannie kreeg per e-mail en daarna op Google afbeeldingen keek wist ik het zeker, de oplossing van Jannie is beslist de juiste. 

De bloem heet Venidium of Afrikaanse goudsbloem (de witte variant uiteraard).

Bedankt Jannie!