Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





donderdag 21 augustus 2008

Kerstkaartplaatjes




Ja, en zo ziet het er hier in het noorden 's winters uit. Betoverend mooi. Kan ook wel lastig zijn natuurlijk. We willen best graag een keer 's winters hier zijn, zeer binnenkort. Maar komende winter zal dat wel niet lukken. Per slot van rekening is de schoorsteenveger ook nog niet geweest. We zijn inmiddels wel weer wat wijzer wat de winterbanden betreft. Als je de allerbeste winterbanden zonder spijkers neemt kan je hier gemakkelijk komen. Het lijkt me helemaal geweldig. Wel even schoeisel aanschaffen en zo. Maar goed het zal wel niet komende winter, maar de winter daarop worden.
Iedereen, maar dan ook iedereen die je hier voor het eerst spreekt vraagt je (in wat voor taal dan ook): "Hebben jullie honden?" Als we dan zeggen dat we die niet hebben en wel tot voor kort één oude hond hadden en hoogstwaarschijnlijk weer één hond nemen, zijn ze zeer verbaasd. Laatst spraken we de loodgieter uit Åsele en ook hij vroeg het. Toen we ook bij hem ontkennend antwoordden zei hij "Gelukkig, dan zijn jullie normaal". Ik moet ook zeggen dat je hier wel van die verlaten hondenkennels ziet. Dan hebben ze het na een paar jaar kennelijk wel weer gezien.
Met grote regelmaat denk ik nog aan Cayan natuurlijk! De vakantie leidt wel af hoor, maar ik mis hem toch wel erg. Zie hem in gedachten ook nog hier door de tuin waggelen in mei. Gelukkig vond hij autorijden altijd heel erg fijn, geen kind had je aan hem dan. Hij was altijd zo makkelijk onderweg. Leuk dat hij nog een keer mee kon, al was het eigenlijk maar netaan. Als de dierenarts hem niet die "anabolus"-injectie had gegeven, was het misschien wel een drama geworden. Door die injectie leek het de eerste tijd nog heel wat, dat dacht hij zelf ook volgens mij. Maar hij was echt op. Dat zeg ik ook steeds tegen mezelf. Het was een mooie leeftijd, 17 jaar!!! En eigenlijk al drie jaar bijgetekend na de Ziekte van Lyme en de ontdekking van de tumor. Mijn verstand zegt dus dat het goed is zo, maar het gemis is er natuurlijk nog steeds.
Morgen dus de buren. Wellicht dan geen bericht. Misschien ook wel. Vaak ben ik klaarwakker na zoiets. Ik zal in ieder geval morgen of overmorgen verslag doen daarvan. Daarna wil ik het nog hebben over een verslavend middel dat hier veel door de jeugd wordt gebruikt. In Nederland had ik er nog nooit van gehoord. Maar hier is het "in". Later dus meer hierover.